Kuwentong Melodrama
Babalik Karin
Dalawang taon ng kasal sina Diego at Tessie. Sa matagl nilang pagsasama ay ni hindi sila nagkaroon ng anak. Marami na silang sinubukang gamut para lamang mapadali ang pagbubuntis ni Tessie ngunit sa kabila ng pagod at hirap na kanilang dinaranas ay hindi parin ito nagbunga. Mabait at mapag-alagang asawa si Tessie. Lahat ay ginagawa niya para lang mapaligaya ang asawa maliban na lamang sa kagustuhang magkaroon ng anak. Ito ang kaisa-isang bagay na hindi kayang ibigay ni Tessie kay Diego, ang magkaroon gng anak. Ang akala ni Tessie ay masaya na si Diego at kontento na sa kanyang piling ngunit hindi, siya’y nagkamali. Nalaman niyang si Diego ay may kinakasamang iba at ngakaroon pa ito ng mga anak sa babae. Ang masaklap, ang kinakasama ng kanyang asawa ay ang matalik niyang kaibigan.
“Ano bang mali ang ginawa ko sayo? Bakit mo ako ginaganito? Ha?” Ang mangiyak-ngiyak na sabi ni Tessie kay Diego. “Wala! Wala! Pero may isang bagay na hindi mo kayang ibigay sa akin na siyang makapagpapaligayn sa akin ng lubusan. Gustong-gusto kong maging ama Tessie,. Gusto kong may tumawag saking papa. Gusto kong tawagin akong ama,…….. narinig mo yon? Narinig mo yon Tessie ha? Iyon ang tunay na makapagpapaligaya sa akin Tessie, kaya patawad….. humihina ang boses ni Diego. “Iiwan na kita Tesssie”. Mahal kita Diego,. . .mahal na mahal, alam mo naming lahat ay binibigay ko sayo mapaligaya kalang, pero alam mo naming parehas nating ginaw ang lahat mabuntis lang ako! Pero hindi!........hindi! , parehas lang tayo Diego, parehas lang tayo, gusto ko ring magkaanak. Gusto ko ring marinig na tawagin akong mama. Gustong-gusto!, alam mo ban g nadarama kong inggit sa tuwing nakakakita ako ng mga kasama ng kanilang mga anak/ alam mo ba?? Ha? Mahirap rin para sa akin Diego, napakahirap………huh….huhuhuh…..huhuh..” Ang nanginginig na boses ni Tessie habang umiiyak. “Sanay maintindihan mo ako Tessie”. Nakapagdesisyon na ako…….. iiwan na kita…….mas mabuting maghiwalay nalang tayo!” “Ha?” bakas sa mukha ni Tessie ang pag-aalal at tumutulo ang luha sa kanyang mga mata…….” Ganon nalang ba kadali iyon Diego?.. ganon nalang ba?. Baliwala nalang ba sayo ang mga pinagdaanan natin? Ha? Basta-basta mo nalan ba akong iiwan? Yon ba? Yon ba?........ ang pasigaw-sigaw na sambit ni Tessie na pawing nababaliw at habang umiiyak,. “Hindi rin madali ang desisyon kong ito Tessie, pero habang nagsasama tayo ay hinding-hindi ko matatamasan ang kaligayahang hinahanap ko!” Ang mga salitang ito ang lumabas sa bibig ni Diego habang nag-iimpaki ng mga gamit. “Iiwan na kita Tesssie, iiwan na kita paalam………” Diego, diego, diego……….huh…..huhuh…….. huhuhuh……halos lumubog na sa lupa si Tesssie habang umiiyak na parang bata at parang nasisisraan ng ulo. Pero hindi parin lumingon sa Diego kay Tessie, sa halip ay nagpatuloy pa ito sa paglakad. Unti-unti nang bumagsak si Tessie sa lupa at nawalan ito ng malay.
Kinabukasan, naroon parin ang sakit na naramdaman ni Tessie naroon parin ang bigat sa kanyang dibdib. Hinding-hindi niya makakalimutan ang sakit na dinulot ni iniwan ni Diego sa kanya. Pero sa kabila ng pasakit na idinulot ni Diego kay Tessie ay hindi parin niya maalis-alis ang pag-ibig niya kay Diego. Sa nangyari, ay wala paring nagbago, mahal parin niya si lito at umaasa pari siya na baling araw ay babalikan siya ni Diego.
Taon na ang lumipas. Nanatiling mapag-isa si Tessie dahil naniniwala siyang babalik sa kanya si Diego. Nagging bulag sa pag-ibig sa Tessie. Mahal parin niya sa Diegokahit alam niyang may kinakasama na itong iba.
Sinubukan ni Tessie na bisitahin si Diego , sinubukan niya kahit alam niyang masasaktan siya kapag nakikita niyang may iba nang kinakasama si Diego. Alam niya ang adress ni Diego sa maynila. Pinuntahan niya ito. Laking gulat na lamang niya nang Makita niya si Diego na hinihimas-himas ang tiyan ng isang babae na kung iyo,y titingnan ay malapit na ang kapanganakan nito. Sa maria ang babae na kanyang nakita. Sa maria ay ang matalik na kaibigan ni Tessie, nagging kaklase niya ito mula elementary hanggang hayskul. Palagi niya itong kasama, sa kasiyahan at kalungkutan. Kapatid niya ito kung ituring. Hindi niya sukat akalain na ang taong tinuring niyang kapatid ay ang taong tatraydor sa kanya at ang taong aagaw sa kanyang kasiyahan. Hindi makapaniwala si Tessie sa nasaksihan, hindi niya maipaliwanag ang sakit na nadarama tila sinakluban ng langit. Nagsisikip ang dibdib at agad na sumilay ang mga luha sa kanyang mga mata. Hindi namalayan ni Tessie na nakatingin na pala sa kanya sina Marie at Diego. Agad niyang pinahid ang mga luha at pabilis na tumakbo palayo. Sinubukan siyang habulin ni Marie ngunit hindi niya ito naabutan.
Hindi sinasadyang nagtagpo ang landas ng dalawa, sina Tessie at Marie. Nagkatinginan ang dalawa. Masama ang tingin ni Tessie kay Marie at hindi niya maiwasang mapaiyak sapagkat si marie ang matalik niyang kaibigan. Nang biglang tumalikod si Tessie ay agad siyang tinawag ni Marie. “Tessie sandali…….. Tessie hintay”. Nagpatuloy parin sa paglaalkad si Tessie, hinabol siya ni Marie hanggang sa naabutan. Nang naabutan na ni Marie si Tessie ay agd niyang hinaakan sa balikat si Tessie. Paglingon na paglingon ni Tessie ay agad sinalubong sa sampal si Marie na habang umiiyak. “Walang hiya ka!!! Pano mo nagawa sa akin ito Marie, ha? Itinuring kitang higit pa sa aking kadugo, ngunit anong ginawa mo? Inagaw mo sa akin ang kaligayahan ko. Alam mong mahal na mahal ko si Diego Marie, mahal na mahal. Pero anong ginawa mo? Inagaw mo siya sa akin”. Hindi ko sinsasadya Tes, hindi. Patawrin mo na ako Tes. Muli ay dumapo ang mga kamay ni Tessie sa mukha ni Marie, isang malakas na sampal. Parehong umiiyak sina Tessie at Marie. Paulit-ulit na humingi ng tawad si Marie kay Tessie ngunit nagmatigas ito si Tessie, agad siyang umalis at pinahid ang mga luha sa mata. Iniwan niya sin g nakaluhod.
Napag-isip-isip ni Tessie na bumalik na lamang sa probinsiya. Ginaw niya kahit labag sa kanyang kaloobang babalik ng mag-isa. Sa kabila ng mga pangyayaring nasaksihan ay nagging bulag parin siya sa pag-ibig ni Diego at umaasa pa siyang baling araw ay babalik at babalik parin si Diego sa kanyang piling na magsasama silang masaya’t matiwasay.
Kuwentong Kababalaghan
Masamang Espiritu
Ang paaralan ng Cruz ay isang tagong lugar. Malayo at tahimik. Ngunit kahit malayo ay marami parin ang pumapasok sa paaralang ito dahil maayos ang kanilang pamamalakad. Napapaligiran ng malalaking mga puno ang paaralang ito. Ang mga silid-aralan ay magkalayo.
Si Kayla ay isang katorse anyos na nasa ikalawang taon ng sekondarya. Tahimik at at palaging nag-iisa, parati siyang nakaupo lamang sa kasulok-sulokan ng paaralan at sa mga gilid ng mga punong-kahoy sa likuran ng kanilang silid-aralan sa tuwing wala itong klase, gusto kasi niyang mapag-isa kaysa makipag-usap sa mga kapwa niya mag-aaral. Nagbabasa ng mga libro at kong ano-anong mga babasahin na kinakailangan sa kanilang pag-aaral.
Mag-aalas tres na ng hapon ng tawagin si Kayla ng kanyang kaklase dahil oras na ng kanilang pangatlong subdyek sa hapon, napansin kasi ito ng kanyang kaklase na wala pa ito sa klasrum nagtataka dahil nung una’y kapag oras na ng klase ay nandoon na si Kayla sa harapan ng pintuan ng klase kahit wala ang guro nito. Nang makita si Kayla na nakaupo sa puno ng kahoy ay tinawag ito ng kanilang kaklase, nagtaka ang kanyang kakalase dahil kahit sumigaw na ito sa pagtawag sa kanya ay hindi parin ito lumingon kaya’t nilapitan niya ito at tinapik sa balikat. Laking gulat na lamang niya ng biglang humarap sa kanya si Kayla, hinawakan ang kamay at nanlaki ang mata’t dilat na dilat na parang di umano’y sinapian ng masasamang espirito. Nagulat ang kanyang kaklase at pasigaw na tumatakbo papunta sa kanilang rum at agad niyang ipinagtapat sa kanyang guro ang kanyang nasaksihan ukol kay Kayla. Nabulabog ang klase, lahat sila’y nagkagulo at nagtungo sa lugar na kinaroroonan ni Kayla. Naabutan nila si Kayla na nawalan ng malay at naka handusay sa puno ng kahoy. Dinala nila si Kayla sa klinika. Nagising si kayla’ng nakapalibot ang kanyang mga guro sa kanya at halatang nag-aalala ang mga mukha nito. Tinanong si Kayla ng kanyang mga guro kung anong nangyari siya kanya, ngunit wala siyang natandaan, ang tanging natandaan niya ay nakaupo lamang siya nuon sa isang punong kahoy habang naghihintay sa susunod nilang subdyek.
Alas dyes ng umaga noon nang nakita nilang naglalakad si Kayla sa gitna ng paaralan. Bigla itong hinimatay at dinala agad si Kayla sa klinika sa mga estudyantenteng nakakita tulad nang unang siyang hinimatay ay nakapalibot sa kanya ang mga gurong nag-aalala ang mga mukha. Nang magising siya ay nagulat ang lahat, pinandilatan sila ng mga mata ni Kayla na pawing inagaw ng mga puti ang itim na bahagi sa mata. Nang magsalita ang isa sa mga guro tungkol sa panginoong diyos ay agad na nagsusumigaw si kayla. At nagwala. Biglang lumakas si Kayla na parang lalaki na kahit limang lalaki ang pumigil ay malakas parin hanggang sa nawalan ito ng malay. Mag-aalas dose na ng magising si Kayla. Napapagod at bgsak ang katawan.biglang umiyak si Kayla nang akmang yayakap sa isang guro niya at nagsalitang kukunin daw siya, at nang tinanong kung sino ang kukuha ang sinagot niya ay pangit daw ang mga mukha at nakakatakot. Yinapus ng isang guro si Kayla samantalan si Kayla ay nagpapatuloy sa pag-iyak.
Pinatingin nila sa albularyo si Kayla. Ayon sa albularyo, may gustong kumuha kay Kayla para ipalit daw ito sa nawalang anak. Hindi makapaniwala ang mga magulang ni Kayla, ganon sa mga nangyari, ganoon din ang mga guro ni Kayla
Nakabantay kay Kayla ang kanyang papa at mama dahil ayon sa albularyo, ano mang oras ay pwede siyang sumpungin. Mag-aalas onse na ng gabi ng biglang nagising si Kayla pinandilatan sila ng mga mata ni Kayla, tulag ng dati, ang mga itim na bahagi sa kanyanyang mata ay inagaw ng puti kung kaya’t ganoon na lamang ka takot ang kanyang mama sa kanya nagtangka si Kayla na tumayo ngunit napigilan ito ng kanyang papa at itinali sa kama dahil alam nilang magiging malakas ito kapag sinapian at agad naman na nagtawag ang kanyang mama ng albularyo. Iyak ng iyak ang kanyang mama ng marinig niyang napapagod na kaya sinabi niyang tatagan mo lamang ang iyong loob at magtiwala sa panginoon. Hawak-hawak ni Kayla ang rosaryohan habang nagdadasal. Humingi sila sa albularyo ng panlaban sa masasamang espirito, magmula noon ay hindi na sinapian si Kayla .
Kuwentong Trahedya
Barko
Si Karen at Razel ay parehong nagtatrabaho sa barko na kung saan sila ay taga-luto.pareha silang taga probinsya ngunit magka-iba ang kanilang lugar. Sila’y magkasintahan. Magmula ng makilala ni Razel si Karen ay hindi niya ito nilubayan hanggang sa mapasagot sa nito. Mahigit isang buwan din siyang nangligaw kay Karen bago siya sinagot. Ang sabi ni Karen, kinilala muna niya ng mabuti si Razel bago ito sinagot dahil ang niyang dumating ang araw na pagsisishan niya ang pagsagot kay Razel. Talagang hindi naman siya nagsisis na sinagot niya si Razel dahil naging mabait si Razel sa kanya, maalaga at mapagmahal. Mahigit isang taon na silang magkasintahan ni Razel, walang dahilan para hiwalayan ni Karen dahil lahat ng hinahanap ni Karen sa isang lalaki ay nasa kay Razel na. ang totoo, maganda si Karen, mahinhin at desenteng tao kaya maraming naghahangad na mangligaw ditto. Si Razel naman ay gwapo, masasabi mong siya’y perpekotong tao dahil bukod sa gwapo ay mabait, maalaga at mapagmahal.
Wala silang naging problema sa kanilang relasyon dahil nagkakaintindihan naman sila kaya nakapagpagdesisyon na silang magpakasal. Nagako si Razel sa Karen na pagbaba at pagbaba nila ng barko ay magpapakasl na sila , total ay marami na silang naipon at may kaya naman sa buhay ang pamilya ni Razel. Marami silang nagging plano sa loob ng barko para sa kanilang pagbaba.
Isang araw, nasa kalagitnnaan sila ng karagatan nang hindi inaasahang pangyayari. Bigla na lamang may bagyong dumating. Hinampas ng malalaking alon ang kanilang barkong sinasakyan hanggang sa tumaob ito. Kunti lamang ang nabuhay, at hindi kasali si Karen sa mga buhay na nakita.
Hindi makapaniwala si Razel sa nangyari, parang kailan lang nang nagplano silang magpakasal ni Karen. Ngunit ngayon ay hindi na matutuloy,wala na si Karen at hindi niya alam kung paano magsimula nang panibagong buhay sapagkat nasanay na siyang kapiling si Karen.
Babalik Karin
Dalawang taon ng kasal sina Diego at Tessie. Sa matagl nilang pagsasama ay ni hindi sila nagkaroon ng anak. Marami na silang sinubukang gamut para lamang mapadali ang pagbubuntis ni Tessie ngunit sa kabila ng pagod at hirap na kanilang dinaranas ay hindi parin ito nagbunga. Mabait at mapag-alagang asawa si Tessie. Lahat ay ginagawa niya para lang mapaligaya ang asawa maliban na lamang sa kagustuhang magkaroon ng anak. Ito ang kaisa-isang bagay na hindi kayang ibigay ni Tessie kay Diego, ang magkaroon gng anak. Ang akala ni Tessie ay masaya na si Diego at kontento na sa kanyang piling ngunit hindi, siya’y nagkamali. Nalaman niyang si Diego ay may kinakasamang iba at ngakaroon pa ito ng mga anak sa babae. Ang masaklap, ang kinakasama ng kanyang asawa ay ang matalik niyang kaibigan.
“Ano bang mali ang ginawa ko sayo? Bakit mo ako ginaganito? Ha?” Ang mangiyak-ngiyak na sabi ni Tessie kay Diego. “Wala! Wala! Pero may isang bagay na hindi mo kayang ibigay sa akin na siyang makapagpapaligayn sa akin ng lubusan. Gustong-gusto kong maging ama Tessie,. Gusto kong may tumawag saking papa. Gusto kong tawagin akong ama,…….. narinig mo yon? Narinig mo yon Tessie ha? Iyon ang tunay na makapagpapaligaya sa akin Tessie, kaya patawad….. humihina ang boses ni Diego. “Iiwan na kita Tesssie”. Mahal kita Diego,. . .mahal na mahal, alam mo naming lahat ay binibigay ko sayo mapaligaya kalang, pero alam mo naming parehas nating ginaw ang lahat mabuntis lang ako! Pero hindi!........hindi! , parehas lang tayo Diego, parehas lang tayo, gusto ko ring magkaanak. Gusto ko ring marinig na tawagin akong mama. Gustong-gusto!, alam mo ban g nadarama kong inggit sa tuwing nakakakita ako ng mga kasama ng kanilang mga anak/ alam mo ba?? Ha? Mahirap rin para sa akin Diego, napakahirap………huh….huhuhuh…..huhuh..” Ang nanginginig na boses ni Tessie habang umiiyak. “Sanay maintindihan mo ako Tessie”. Nakapagdesisyon na ako…….. iiwan na kita…….mas mabuting maghiwalay nalang tayo!” “Ha?” bakas sa mukha ni Tessie ang pag-aalal at tumutulo ang luha sa kanyang mga mata…….” Ganon nalang ba kadali iyon Diego?.. ganon nalang ba?. Baliwala nalang ba sayo ang mga pinagdaanan natin? Ha? Basta-basta mo nalan ba akong iiwan? Yon ba? Yon ba?........ ang pasigaw-sigaw na sambit ni Tessie na pawing nababaliw at habang umiiyak,. “Hindi rin madali ang desisyon kong ito Tessie, pero habang nagsasama tayo ay hinding-hindi ko matatamasan ang kaligayahang hinahanap ko!” Ang mga salitang ito ang lumabas sa bibig ni Diego habang nag-iimpaki ng mga gamit. “Iiwan na kita Tesssie, iiwan na kita paalam………” Diego, diego, diego……….huh…..huhuh…….. huhuhuh……halos lumubog na sa lupa si Tesssie habang umiiyak na parang bata at parang nasisisraan ng ulo. Pero hindi parin lumingon sa Diego kay Tessie, sa halip ay nagpatuloy pa ito sa paglakad. Unti-unti nang bumagsak si Tessie sa lupa at nawalan ito ng malay.
Kinabukasan, naroon parin ang sakit na naramdaman ni Tessie naroon parin ang bigat sa kanyang dibdib. Hinding-hindi niya makakalimutan ang sakit na dinulot ni iniwan ni Diego sa kanya. Pero sa kabila ng pasakit na idinulot ni Diego kay Tessie ay hindi parin niya maalis-alis ang pag-ibig niya kay Diego. Sa nangyari, ay wala paring nagbago, mahal parin niya si lito at umaasa pari siya na baling araw ay babalikan siya ni Diego.
Taon na ang lumipas. Nanatiling mapag-isa si Tessie dahil naniniwala siyang babalik sa kanya si Diego. Nagging bulag sa pag-ibig sa Tessie. Mahal parin niya sa Diegokahit alam niyang may kinakasama na itong iba.
Sinubukan ni Tessie na bisitahin si Diego , sinubukan niya kahit alam niyang masasaktan siya kapag nakikita niyang may iba nang kinakasama si Diego. Alam niya ang adress ni Diego sa maynila. Pinuntahan niya ito. Laking gulat na lamang niya nang Makita niya si Diego na hinihimas-himas ang tiyan ng isang babae na kung iyo,y titingnan ay malapit na ang kapanganakan nito. Sa maria ang babae na kanyang nakita. Sa maria ay ang matalik na kaibigan ni Tessie, nagging kaklase niya ito mula elementary hanggang hayskul. Palagi niya itong kasama, sa kasiyahan at kalungkutan. Kapatid niya ito kung ituring. Hindi niya sukat akalain na ang taong tinuring niyang kapatid ay ang taong tatraydor sa kanya at ang taong aagaw sa kanyang kasiyahan. Hindi makapaniwala si Tessie sa nasaksihan, hindi niya maipaliwanag ang sakit na nadarama tila sinakluban ng langit. Nagsisikip ang dibdib at agad na sumilay ang mga luha sa kanyang mga mata. Hindi namalayan ni Tessie na nakatingin na pala sa kanya sina Marie at Diego. Agad niyang pinahid ang mga luha at pabilis na tumakbo palayo. Sinubukan siyang habulin ni Marie ngunit hindi niya ito naabutan.
Hindi sinasadyang nagtagpo ang landas ng dalawa, sina Tessie at Marie. Nagkatinginan ang dalawa. Masama ang tingin ni Tessie kay Marie at hindi niya maiwasang mapaiyak sapagkat si marie ang matalik niyang kaibigan. Nang biglang tumalikod si Tessie ay agad siyang tinawag ni Marie. “Tessie sandali…….. Tessie hintay”. Nagpatuloy parin sa paglaalkad si Tessie, hinabol siya ni Marie hanggang sa naabutan. Nang naabutan na ni Marie si Tessie ay agd niyang hinaakan sa balikat si Tessie. Paglingon na paglingon ni Tessie ay agad sinalubong sa sampal si Marie na habang umiiyak. “Walang hiya ka!!! Pano mo nagawa sa akin ito Marie, ha? Itinuring kitang higit pa sa aking kadugo, ngunit anong ginawa mo? Inagaw mo sa akin ang kaligayahan ko. Alam mong mahal na mahal ko si Diego Marie, mahal na mahal. Pero anong ginawa mo? Inagaw mo siya sa akin”. Hindi ko sinsasadya Tes, hindi. Patawrin mo na ako Tes. Muli ay dumapo ang mga kamay ni Tessie sa mukha ni Marie, isang malakas na sampal. Parehong umiiyak sina Tessie at Marie. Paulit-ulit na humingi ng tawad si Marie kay Tessie ngunit nagmatigas ito si Tessie, agad siyang umalis at pinahid ang mga luha sa mata. Iniwan niya sin g nakaluhod.
Napag-isip-isip ni Tessie na bumalik na lamang sa probinsiya. Ginaw niya kahit labag sa kanyang kaloobang babalik ng mag-isa. Sa kabila ng mga pangyayaring nasaksihan ay nagging bulag parin siya sa pag-ibig ni Diego at umaasa pa siyang baling araw ay babalik at babalik parin si Diego sa kanyang piling na magsasama silang masaya’t matiwasay.
Kuwentong Kababalaghan
Masamang Espiritu
Ang paaralan ng Cruz ay isang tagong lugar. Malayo at tahimik. Ngunit kahit malayo ay marami parin ang pumapasok sa paaralang ito dahil maayos ang kanilang pamamalakad. Napapaligiran ng malalaking mga puno ang paaralang ito. Ang mga silid-aralan ay magkalayo.
Si Kayla ay isang katorse anyos na nasa ikalawang taon ng sekondarya. Tahimik at at palaging nag-iisa, parati siyang nakaupo lamang sa kasulok-sulokan ng paaralan at sa mga gilid ng mga punong-kahoy sa likuran ng kanilang silid-aralan sa tuwing wala itong klase, gusto kasi niyang mapag-isa kaysa makipag-usap sa mga kapwa niya mag-aaral. Nagbabasa ng mga libro at kong ano-anong mga babasahin na kinakailangan sa kanilang pag-aaral.
Mag-aalas tres na ng hapon ng tawagin si Kayla ng kanyang kaklase dahil oras na ng kanilang pangatlong subdyek sa hapon, napansin kasi ito ng kanyang kaklase na wala pa ito sa klasrum nagtataka dahil nung una’y kapag oras na ng klase ay nandoon na si Kayla sa harapan ng pintuan ng klase kahit wala ang guro nito. Nang makita si Kayla na nakaupo sa puno ng kahoy ay tinawag ito ng kanilang kaklase, nagtaka ang kanyang kakalase dahil kahit sumigaw na ito sa pagtawag sa kanya ay hindi parin ito lumingon kaya’t nilapitan niya ito at tinapik sa balikat. Laking gulat na lamang niya ng biglang humarap sa kanya si Kayla, hinawakan ang kamay at nanlaki ang mata’t dilat na dilat na parang di umano’y sinapian ng masasamang espirito. Nagulat ang kanyang kaklase at pasigaw na tumatakbo papunta sa kanilang rum at agad niyang ipinagtapat sa kanyang guro ang kanyang nasaksihan ukol kay Kayla. Nabulabog ang klase, lahat sila’y nagkagulo at nagtungo sa lugar na kinaroroonan ni Kayla. Naabutan nila si Kayla na nawalan ng malay at naka handusay sa puno ng kahoy. Dinala nila si Kayla sa klinika. Nagising si kayla’ng nakapalibot ang kanyang mga guro sa kanya at halatang nag-aalala ang mga mukha nito. Tinanong si Kayla ng kanyang mga guro kung anong nangyari siya kanya, ngunit wala siyang natandaan, ang tanging natandaan niya ay nakaupo lamang siya nuon sa isang punong kahoy habang naghihintay sa susunod nilang subdyek.
Alas dyes ng umaga noon nang nakita nilang naglalakad si Kayla sa gitna ng paaralan. Bigla itong hinimatay at dinala agad si Kayla sa klinika sa mga estudyantenteng nakakita tulad nang unang siyang hinimatay ay nakapalibot sa kanya ang mga gurong nag-aalala ang mga mukha. Nang magising siya ay nagulat ang lahat, pinandilatan sila ng mga mata ni Kayla na pawing inagaw ng mga puti ang itim na bahagi sa mata. Nang magsalita ang isa sa mga guro tungkol sa panginoong diyos ay agad na nagsusumigaw si kayla. At nagwala. Biglang lumakas si Kayla na parang lalaki na kahit limang lalaki ang pumigil ay malakas parin hanggang sa nawalan ito ng malay. Mag-aalas dose na ng magising si Kayla. Napapagod at bgsak ang katawan.biglang umiyak si Kayla nang akmang yayakap sa isang guro niya at nagsalitang kukunin daw siya, at nang tinanong kung sino ang kukuha ang sinagot niya ay pangit daw ang mga mukha at nakakatakot. Yinapus ng isang guro si Kayla samantalan si Kayla ay nagpapatuloy sa pag-iyak.
Pinatingin nila sa albularyo si Kayla. Ayon sa albularyo, may gustong kumuha kay Kayla para ipalit daw ito sa nawalang anak. Hindi makapaniwala ang mga magulang ni Kayla, ganon sa mga nangyari, ganoon din ang mga guro ni Kayla
Nakabantay kay Kayla ang kanyang papa at mama dahil ayon sa albularyo, ano mang oras ay pwede siyang sumpungin. Mag-aalas onse na ng gabi ng biglang nagising si Kayla pinandilatan sila ng mga mata ni Kayla, tulag ng dati, ang mga itim na bahagi sa kanyanyang mata ay inagaw ng puti kung kaya’t ganoon na lamang ka takot ang kanyang mama sa kanya nagtangka si Kayla na tumayo ngunit napigilan ito ng kanyang papa at itinali sa kama dahil alam nilang magiging malakas ito kapag sinapian at agad naman na nagtawag ang kanyang mama ng albularyo. Iyak ng iyak ang kanyang mama ng marinig niyang napapagod na kaya sinabi niyang tatagan mo lamang ang iyong loob at magtiwala sa panginoon. Hawak-hawak ni Kayla ang rosaryohan habang nagdadasal. Humingi sila sa albularyo ng panlaban sa masasamang espirito, magmula noon ay hindi na sinapian si Kayla .
Kuwentong Trahedya
Barko
Si Karen at Razel ay parehong nagtatrabaho sa barko na kung saan sila ay taga-luto.pareha silang taga probinsya ngunit magka-iba ang kanilang lugar. Sila’y magkasintahan. Magmula ng makilala ni Razel si Karen ay hindi niya ito nilubayan hanggang sa mapasagot sa nito. Mahigit isang buwan din siyang nangligaw kay Karen bago siya sinagot. Ang sabi ni Karen, kinilala muna niya ng mabuti si Razel bago ito sinagot dahil ang niyang dumating ang araw na pagsisishan niya ang pagsagot kay Razel. Talagang hindi naman siya nagsisis na sinagot niya si Razel dahil naging mabait si Razel sa kanya, maalaga at mapagmahal. Mahigit isang taon na silang magkasintahan ni Razel, walang dahilan para hiwalayan ni Karen dahil lahat ng hinahanap ni Karen sa isang lalaki ay nasa kay Razel na. ang totoo, maganda si Karen, mahinhin at desenteng tao kaya maraming naghahangad na mangligaw ditto. Si Razel naman ay gwapo, masasabi mong siya’y perpekotong tao dahil bukod sa gwapo ay mabait, maalaga at mapagmahal.
Wala silang naging problema sa kanilang relasyon dahil nagkakaintindihan naman sila kaya nakapagpagdesisyon na silang magpakasal. Nagako si Razel sa Karen na pagbaba at pagbaba nila ng barko ay magpapakasl na sila , total ay marami na silang naipon at may kaya naman sa buhay ang pamilya ni Razel. Marami silang nagging plano sa loob ng barko para sa kanilang pagbaba.
Isang araw, nasa kalagitnnaan sila ng karagatan nang hindi inaasahang pangyayari. Bigla na lamang may bagyong dumating. Hinampas ng malalaking alon ang kanilang barkong sinasakyan hanggang sa tumaob ito. Kunti lamang ang nabuhay, at hindi kasali si Karen sa mga buhay na nakita.
Hindi makapaniwala si Razel sa nangyari, parang kailan lang nang nagplano silang magpakasal ni Karen. Ngunit ngayon ay hindi na matutuloy,wala na si Karen at hindi niya alam kung paano magsimula nang panibagong buhay sapagkat nasanay na siyang kapiling si Karen.
